POMAGAJĄ NAM
Adwent (z łac. adventus - przyjście, przybycie) to okres w roku
liturgicznym, który rozpoczyna się od I Nieszporów niedzieli po sobocie XXXIV
tygodnia Okresu Zwykłego, a kończy przed I Nieszporami uroczystości Narodzenia
Pańskiego w wieczór 24 grudnia. Trwa od 23 do 28 dni i obejmuje cztery kolejne
niedziele przed 25 grudnia. Stanowi pierwszy okres w każdym nowym roku
liturgicznym.
Adwent składa się z dwóch odrębnych okresów:
1. czasu, w którym kierujemy nasze serca ku oczekiwaniu
powtórnego przyjścia Jezusa w chwale na końcu czasów (okres od początku
Adwentu do 16 grudnia włącznie);
2. czasu bezpośredniego przygotowania do uroczystości
Narodzenia Pańskiego, w której wspominamy pierwsze przyjście Chrystusa na
ziemię.
Zwornikiem wszystkich tekstów liturgii adwentowej obydwu części jest czytanie
ciągłe księgi proroka Izajasza. Czytanie to obrazuje tęsknotę za wyczekiwanym
Mesjaszem.
Pierwsze ślady obchodzenia Adwentu spotykamy ... (czytaj dalej)
... w IV wieku między innymi w liturgii
galijskiej i hiszpańskiej. Z pewnością Adwent nie istniał zanim zaistniała stała
data świąt Narodzenia Pańskiego. Została ona wyznaczona dopiero w II połowie IV
wieku.
Teksty liturgiczne Adwentu ukazują postacie Starego i Nowego Testamentu, przez
których życie i działalność Bóg zapowiadał i przygotowywał świat na przyjście
Jego Syna, m.in. Maryję, Jana Chrzciciela, Izajasza. Adwent to czas radosnego
oczekiwania na spotkanie z Panem i przygotowania się do niego przez pokutę i
oczyszczenie. Dlatego Kościół zachęca do udziału w rekolekcjach, przystąpienia
do sakramentu pokuty i pojednania. W zatwierdzonej niedawno nowej wersji
przykazań kościelnych nie ma już zapisu o zakazie zabaw hucznych w czasach
pokuty. Adwent nie jest w sensie ścisłym czasem pokuty, tak jak na przykład
Wielki Post. Ma on bowiem charakter radosny.
"Adwent ma podwójny charakter. Jest okresem przygotowania do uroczystości
Narodzenia Pańskiego, przez który wspominamy pierwsze przyjście Syna Bożego do
ludzi. Równocześnie jest okresem, w którym przez wspomnienie pierwszego
przyjścia Chrystusa kieruje się dusze ku oczekiwaniu Jego powtórnego przyjścia
na końcu czasów. Z obu tych względów Adwent jest okresem pobożnego i radosnego
oczekiwania" ["Ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza" 1969].
W czasie całego Adwentu - poza niedzielami i uroczystością Niepokalanego
Poczęcia NMP (8 grudnia) - odprawiane są Roraty. Są to Msze
święte ku czci Najświętszej Maryi Panny, odprawiane zwyczajowo bardzo wczesnym
rankiem. Ich nazwa pochodzi od łacińskich słów pieśni często śpiewanej na ich
początku - Rorate caeli desuper (Spuśćcie rosę, niebiosa). Najstarsze
ślady Rorat w polskiej tradycji pochodzą z XII w. W XVI w. były powszechnie
znane w całym kraju. W czasie Rorat przy ołtarzu znajduje się dodatkowa, ozdobna
świeca - symbolizuje ona obecność Maryi. Eucharystia rozpoczyna
się przy zgaszonych światłach; zapalają się one dopiero podczas uroczystego
hymnu "Chwała na wysokości Bogu". Jest to jeden z nielicznych przypadków w roku
liturgicznym, kiedy hymn ten śpiewa się każdego dnia (chociaż wyłącznie podczas
Rorat).